به دیدارم بیا هر شب

به دیدارم بیا هر شب  در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند 

دلم تنگ است 

بیا ای روشن ای روشن تر از لبخند 

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها 

دلم تنگ است 

بیا بنگر چه غمگین و غریبانه 

در این در ایوان سرپوشیده وین تالاب مالا مال 

دلی خوش کرده ام با این پرستو ها و ماهی ها 

و این نیلوفر ابی و این تالاب مهتابی

بیا ای همگناه من در این برزخ 

بهشتم نیز و هم دوزخ 

به دیدارم بیا ای همگناه ای مهربان با من 

که اینان زود میپوشند رو در خواب های بی گناهی ها 

و من می مانم و بیداد بی خوابی 

در این ایوان سر پوشیده ی متروک 

شب افتادست در تالاب و من دریست 

که در خوابند آن نیلوفر و ماهی ها و پرستو ها 

بیا امشب که بی تاریک و تنهاییم 

بیا ای روشنی اما بپوشان روی 

که می ترسم تو را خورشید پندارند 

و میترسم همه از خواب بر خیزند 

و میترسم همه از خواب برخیزند 

و میترسم که چشم از خواب بردارند 

نمیخواهم ببیند هیچ کس ما را 

نمیخواهم بداند هیچ کس ما را 

و نیلوفر که سر یر میکشد از آب 

پرستو ها که با پرواز و با آواز 

و ماهی ها که با آن رقص غوغایی 

نمیخواهم بفهمانند که بیدارند 

شب افتادست و من تنها و تاریکم 

و در ایوان و در تالاب من دیریست در خوابند 

پرستو ها و ماهی ها و آن نیلوفر آبی 

بیا ای مهربان با من 

بیا ای یاد مهتابی 

بیا...