مان از تنهایی

ده ها نفر در کنارم ولی افسوس...

افسوس که همدمی نیست...همدمی برای تنهایی هایم همدمی برای غم ها و شادی هایم...

همدمی تا ابد....

ضربان این قلب بی جانم روز به روز رو به مرگ است...

دلی پر ز خون , پر ز درد , پر ز زخم دشنه ی این روزگار نامرد...

میخندم , میخندم به همه ی این بی همدمی ها ولی دلی پر ز تنهایی دارم که در پس این خنده ها

میگرید...

چشمانی که با اشک آشناست و گلویی که از بغض های شبانه سر ریز است...

روزی به پایان میرسد , همه چیز , و در انتظار آن روز میمانم...